Dzisiejszy post poświęcony jest ryzyku inherentnemu, którego prawidłowa ocena pomoże zarządowi ocenić czy jego działania mieszczą się w zakresie uzasadnionego ryzyka gospodarczego. To zaś wprost przykłada się na ewentualną odpowiedzialność.
Na slajdach przedstawiłem podstawowe informacje w tym zakresie.
Należy pamiętać, że każda jednostka ustala własne kryteria oceny.
Sposób wartościowania konsekwencji należy określić w zależności od tego czy oceniamy ryzyko finansowe czy inne. Przy finansowym stosuje się kryteria pieniężne – skutki poniżej określonej kwoty są np. nieistotne a przekraczające inną wartość są poważne.
Przy ryzykach niefinansowych trzeba poszukiwać innych, adekwatnych mierników. Przykładowo przy konsekwencjach wizerunkowych można brać pod uwagę zasięg rozprzestrzeniania się informacji o zdarzeniu, wpływ wydawcy/autora na opinię publiczną. Z kolej w odniesieniu do konsekwencji wewnątrzorganizacyjnych można oceniać straty czasu wynikające z zakłócenia procesów biznesowych. I tak dalej.. Wszystko zależy od tego jakie ryzyko poddajemy ocenie.
Zdarza się, że po wielu latach, nie pracując już w danej organizacji, członkowie zarządu muszą tłumaczyć się z podjętych decyzji. Niektórzy z nich sprawując powierzoną funkcję prezentują ryzykowną postawę, która uzewnętrznia się w sformułowaniach w stylu „a kto to sprawdzi?”, „nikt /tak się nie robi” i wiele innych. 
Dziennik Zachodni doniósł ostatnio, że Bumar […]
Na slajdach przedstawiłem podstawowe informacje w tym zakresie.
Sposób wartościowania konsekwencji należy określić w zależności od tego czy oceniamy ryzyko finansowe czy inne. Przy finansowym stosuje się kryteria pieniężne – skutki poniżej określonej kwoty są np. nieistotne a przekraczające inną wartość są poważne.
Czy pozyskanie opinii zewnętrznych doradców, takich jak np. „Ernst Jank” czy „Boston Kąsalting Grub” uwalnia zarząd od odpowiedzialności za podjęte decyzje? Absolutnie nie 
Notatki Pana Obajtka ujawnione po jego przesłuchaniu w komisji sejmowej przypomniały mi jak wielu managerów uważa, że „papier to blacha”, która chroni wiadomą część ciała. 
powierzenie problemu osobie zajmującej się […]